یه دفتر خاطراتی دارم که هر وقت میرم سراغش دلم آتیش

می گیره ...این دفتر خاطرات با بقیه فرق داره در واقع تشکیل 

شده از چند تیکه لباس و یکم لوازم آرایشی که شاید سالها 

استفاده نشه و البته چادر نمازم که عاشقشم و اگه فرصتی و 

خلوتی گیر بیاد باهاش نماز میخونم....

همه دنیای زنانگی من به راحتی تو کمد کتابخونم جا شده ،

بعضی وقتا وسایلمو بغل میکنم و اشک میریزم ....

می بینی خدا جون ...! به همین ها هم قانع شدم ...نه می تونم

لباسا رو بپوشم ، نه میتونم آرایش کنم ...فقط اگه خونه خلوت بشه

چادرمو سر میکنم تا لااقل بتونم اونطور که دلم می خواد باهات 

درد و دل کنم ....آخه بغیر از تو کسی رو ندارم ....

اگه میبینی گریم در میاد ، خوب خسته میشم ، دلم میگیره 

خیلی تنهام ...